Το γλυκό ζεστό καλοκαιράκι μας έχει αποχαιρετίσει. Αρχίζουμε να ανατριχιάζουμε με την breeze ατμόσφαιρα του Φθινοπώρου. Είναι η εποχή, που συνειδητοποιούμε ότι μας έχει λείψει το σπιτάκι μας και αποφασίζουμε να κάνουμε παρέα περισσότερο στον αναπαυτικό καναπέ μας.

Μα ποιον κοροϊδεύουμε…. Η ζωή μας είναι έξω… έξω δουλειά… έξω γυμναστήριο… έξω ψώνια… έξω διασκέδαση… Δυο χρόνια covid, lock-down, άλλωστε πολύ χρόνο περάσαμε μέσα. Οπότε παίρνουμε μια απόφαση ότι οι λιγοστές στιγμές που θα μένουμε μέσα θα είναι μοναδικές. Πρέπει όμως όλοι οι χώροι που βρισκόμαστε να είναι με τέτοιο τρόπο διαμορφωμένοι ώστε να μας παίρνουν την αρνητική ενέργεια και να μας αποφορτίζουν.

Ο καθένας μας αντιλαμβάνεται αλλιώς τον χωροχρόνο και τα συναίσθηματα… εμένα μου αρέσει ο χώρος μου να μην έχει πολλά αντικείμενα, να νοιώθω ότι αδειάζω μέσα σε αυτόν.  Επιλέγω  τα αντικείμενα που θα έχω γύρω μου, να έχουν κάποια ιστορία από πίσω, ώστε να μου δημιουργούν συναισθήματα. Γενικά βαριέμαι εύκολα και μου αρέσουν τα πολύχρωμα και χαρούμενα αντικείμενα και αν έχουν και μια χρησιμότητα, ακόμα καλύτερα.